Goi Erdi Aroko artelanen ildo anikonikoaren analisia

Abstract

Lanaren helburu nagusia, Goi Erdi Aroan salbuespenak kontsidera daitezkeen zenbait obretan ematen den anikonismoa aztertzea da. Garai horretan, hiru joera ezarri ziren Jainkotasunaren irudikapenaren inguruan; In ecclesia ne picturae fiant, Deus asconditus invisibilis, eta joera pedagokikoa, azkena nagusia izanik. Hala ere, zenbait sustatzaile edo doctiek, Deus asconditus invisibilis tendentzia anikonikoa jarraitzea erabaki zuten zenbait obren sustapenean. Artelan anitz aztertu dira, baina hiru izan dira nagusi. Inperio Karolingiarraren barruan, Teodulfok sustatutako Germigny-des-Pres otoiztegi pribatuko absideko mosaikoa ikertu da, non Itunaren Kutxa irudikatu zen. Bigarren artelana, Asturiar Erreinuko Alfontso II.aren Pradoseko San Julian eliza izan da, non programa guztiz anikoniko batekin egiten dugun topo, arkitekturen irudikapenez beteta, eta programa gurutze baten bidez gailendua. Hirugarren kasuan, Leongo erreinuaren barruan eraikitako Peñalbako Santiagoko gurutzeak aztertu dira. Azken adibide honetan, aurreko bietan ematen ez diren zenbait datu baliagarriak izan dira programaren zergatiak arakatzeko. Artelan nagusi hauek aztertuak izan diren bitartean, garaikideak diren, eta antzeko joera anikonikoa jarraitzen duten beste obra batzuk ere ikertu dira, hala nola, Fleuryko Ebanjeliarioa, Teodulforen sustapenean, edota Valdedioseko Salbatzailea eta Cava dei Tirreni Biblia, Asturiar Erreinuaren barnean. Azkenik, sustatzaile hauek anikonismo honetara nola eta zergatik heldu diren ondorioztatu da.