Eromena, azpimemoria eta isiltasuna(k) idazten: Hutsune bihurtutako emakumeak garaiko gizartearen eta moralaren ispilu

Abstract

Psikiatrikoak beti izan dira ahaztutako instituzioak, eta bertan zeudenak emakumezkoak izan badira are gehiago. Hutsune bezala identifikatzen dira ikerketa honetan psikiatrikoetan itxita egon diren emakumezkoak. Ikuspuntu feminista batetik egindako lan honetan psikiatrikoan gizarteak eta nmoralak egokitzen zien feminitatearen rol hegemonikoa hausten zuten emakumezkoak sartzen zituztela frogatuko da. Zortzi emakume ¿eroen¿ istorioak oinarritzat hartuz, garaiko (1937-1950) gizartearen eta morala ezagutuko dugu, eta era berean, belaunaldiz belaunaldi euren familietan bete duten hutsunea eta horrek izan dituen ondorioak azaleratuko dira. Inguruko egitura sozial eta indibidualean duten eragina kontuan hartuta, beharrezkoa da oso, isildu, baztertu eta existentzia ezara kondenatuak izan direnak azpimemoriatik ateratzea eta hutsuneak hutsik baino gehiago, beteta daudela ikustea. Are gehiago, hutsuneak sistema indibiduala eta kolektiboa bere horretan mantentzeko baina baita aldatzeko ere beharrezkoak dira.