| dc.description.abstract | Parkinson disease (PD) is a common neurodegenerative disease, characterized pathologically by the presence of Lewy bodies and the progressive loss of dopaminergic neurons. Currently, the diagnosis of PD is based on clinical criteria; that is, it is diagnosed when motor symptoms appear such as limb tremor, slowness of movement or muscle stiffness. However, by the time motor symptoms appear, more than half of the dopaminergic neurons in the midbrain have been lost. Furthermore, as clinical diagnosis of PD is challenging, misdiagnosis is common. This highlights the need for disease-specific and early-stage biomarkers. Lewy bodies are rich in α-synuclein protein, who plays a fundamental role in the pathogenesis of PD. Therefore, α-synuclein may be useful as a PD biomarker. Therefore, the objective of this review is to summarize the efficacy of body fluid α-synuclein and its proteoforms measurements in the detection of PD. In fact, the identification of specific, sensitive, and non-invasive biomarkers is essential especially in regard to existing and future disease modifying treatments. Although the main candidate has been the measurement of α-synuclein in cerebrospinal fluid (CSF), CSF collection procedure is quite invasive and unsuitable in most clinical settings. Consequently, the presence of this protein and its proteoforms in biofluids such as blood plasma, saliva and tears has been investigated. Based on the results of these studies, phosphorylated and oligomeric α-synuclein are the best candidates for PD diagnosis. Until now, the measurement of α-synuclein has had multiple technical limitations, but the repeatability and reliability of immunoassays created in the last years has increased considerably. Therefore, it is expected that the potential of the main candidate biomarkers for PD diagnosis will be verified in the upcoming years.; Parkinson gaixotasuna ohiko gaixotasun neurodegeneratiboa da, patologikoki Lewy gorputzen presentziagatik eta neurona dopaminergikoen galera progresiboagatik bereizten dena. Gaur egun, Parkinson gaixotasunaren diagnostikoa irizpide klinikoetan oinarrituta dago; hau da, gorputz-adarren dardara, mugimenduen moteltasuna edo muskuluen gogortasuna bezalako sintoma motorrak agertzen direnean diagnostikatzen da. Hala ere, sintoma motorrak azaleratzen direnerako, mesentzefaloko neurona dopaminergikoen erdia baino gehiago galdu direla uste da. Gainera, Parkinsonaren diagnostiko klinikoa erronka bat denez, ohikoak dira diagnostiko okerrak. Horrek argi uzten du gaixotasunaren berariazko diagnostikorako biomarkatzaileak behar direla, batez ere fase goiztiarretan. Lewyren gorputzak aberatsak dira alfa-sinukleina (α-sinukleina) proteinatan, eta hauek funtsezko eginkizuna dute Parkinson gaixotasunaren patogenesian. Hori dela eta, α-sinukleina baliagarria izan daiteke Parkinsonaren biomarkatzaile gisa. Berrikuspen honen helburua, beraz, gorputzeko fluido desberdinetan α-sinukleinaren eta haren proteoformen neurketaren erabilgarritasun-diagnostikoari buruzko ebidentzia laburbiltzea da. Izan ere, espezifikoak, sentikorrak eta eskuragarriak diren biomarkatzaileak identifikatzea ezinbestekoa da Parkinson gaixotasuna aldatzeko dauden eta etorkizunean izango diren tratamenduei dagokienez. Nahiz eta hautagai nagusia α-sinukleina likido zefalorrakideoan (LZR) neurtzea izan den, LZR biltzeko prozedura nahiko inbaditzailea da, eta ez da egokia ingurune kliniko gehienetan. Ondorioz, odol-plasma, listua eta malkoa bezalako biofluidoetan ikertu da proteina honen eta haren proteoformen presentzia. Ikerketa hauen emaitzen arabera, α-sinukleina fosforilatua eta oligomerikoa izan daitezke hautagai egokienak Parkinson gaixotasunaren diagnostikorako. Orain arte α-sinukleinaren neurketak muga tekniko anitz izan dituen arren, azken urteetan sortutako tekniken bitartez entseguen errepikakortasuna eta fidagarritasuna nabarmen areagotu da. Beraz, hautagai nagusiek Parkinsonaren diagnostikorako biomarkatzailegisa izan dezaketen potentziala hurrengo urteetan egiaztatzea espero da. | |
Back